Çîrok

                                                                         ÇIVÎK Û SITIRÎ

Yek hebû yek tunebû   

Çivîkek bi berbanga sibehê ve ji bo çêr ê ji mal ve bi fire dikevi difiri difiri demek dirêj difiri  digihêje cihekî şînkahî xwe li wir datîni lê xwe danîni dananîni janekê xedar davêje dile wî ji nuşka ve bi hewa dikeve eman! hewar ! ev çibû divîni ku sitirîyeke tûj di nig/ling ê wî de rabûye diki naki xwe ji vê sitirîyê xellas naki. Di heman demê de li erdê jinikek  ser tennûrê bala wî dikşîne, difikire” gelo ev jinikê wê nikare min ji vê sitirîyê xellas bike?” jinik jî bipêxistina agirê tenûrê ve mijûle, çivîk tê xwe li ber tenûrê datîne û wiha dibêje:

“jinik ê jinik ê sitirîyê min ji nig/ling ê min derxi ez ê aniha tenûra te vêxim”

 Jinik dibê“na ma tê  ji kurr karibi  tenûr a min vêxi.”

jinik û çivîk hepkî di ber hev didin û jinikê qanih dike, jinik sitirîyê derdixe û dibê çivîko de dora te

çivîk jî dibê “de wî sitirîyî bavêje tenûra xwe. “

Jinik bi ya çivîko dike û wî sitirîyê ji linge wî derxistîye davêje tenûra xwe. Tenûr vêdikevi, jinik nane xwe lê dixi, nane xwe didi hev dixi teştê tam wê bimeşi deng ji çivîk tê

Çivîk “iiiiii… yan kanî sitirîya min yan jî kanî heft nan û kulorekê”

Jinik dibê “aman hawar te ji min re gotîye sitirî bavêjê tenûrê wê tenûra  te vêkevi te qala nan man nekir.”

 Filan bêvan gellekî di ber hev didin lê tu fêde nake çivik gav şûndi navêje feqîra jinikê ji neçarî heft nan û kulorek ê dide û çivîkê me dîsa bi fire dikeve difiri difiri û difiri li erdê  du şivan ê şîr û bişkula dixwîn bal a wî dikşîne xwe li ber wan datîne û

dibê “şivanno şivanno wa bişkula bavêjin ji we re nan û şîr bixwin.”

Şivan bişkula  diavêjin, nan û şîrê xwe dixwin  radibin li ser xwe bigerin çivîkê me disa 

dibê “iiiiiii yan kanî heft nan û kulora min yan jî kanî heft beran û kavirekê”

Şivan” eman hewar çivîko tu hat go ji were nan bixwin filan bêvan”

çivîkê me dîsa şûnde gav neavêji, çivîkê me heft beran û kavira xwe distîne û dîsa bi firê dikeve difiri difiri û difiri lê dinerî li ser ruyê erde kon hatini vegirtin dawetek digere wextê nan ê nîvro hatîye lê ji bo nan ker û kûçika ser jêdikin çivik xwe li ber wan datîne

dibêje “ ev çiyi, eybe şerme ha ji were heft beran û kavirek ji xwe re ser jêkin li ber bûka xwe dînin”

xwedîyên dawetê radibin kavir û heft berana ser jêdikin, dikin nane nîvro  dixwin û bûka xwe tînîn.

Çivîkê me dîsa dibê “iiii yan kanî heft beran û kavira min yan jî kanî bûkê bidin min”

Xwedîyên dawetê ” eman zeman te da me heya me ji te tunne bû filan bêvan .”

Çivik dîsa  xwe asê dike welhasil ji neçarî bûk ê jî didinê, çivîk bûk a xwe distîne û bi rê dikeve difire difire û difire li erdê  etarekî(çerçi) dibine xwe li ber wî datîne û

dibêje “ etaro etaro tu vê bûk ê bi tûtûkek ê(pîspîsk) nadi ?.”

Etaro dibe ”bûk a çi tûtûka(pîspîsk) çi.

Çivik “ na welle ji te re vê bûk ê kanî tûtûkek ê”

 Etaro radibi tûtûkek ê bi bûk ê diguheri û çivîkê me jî dahri serê zinarekî

dibê;

tûtûtûtûtû(li tûtûkê dixe)

Min sitirîyek da heft nan a,

Heft nan da heft berana,

Heft beran da bûkek ê,

Bûkek da tûtûkek ê,

 tûtû..

Çîroka min xweş wek dîlîmek debeş

Rehma Xwedê li dê û bavê guhdara nalet li şeytanê ber dîwara..

Vebêj: Razîye A.

Berhevkar: R.Cibranî